vrijdag, oktober 31, 2003
Chinese manier van plannen
Gisteravond met een delegatie van het Nederlandse ministerie van Economische zaken in Shanghai een leuke discussie gehad over China. De bijeenkomst was off-the-record dus verder geen berichten hier, maar hoorde wel een leuke illustratie van de Chinese manier om hun zaken te organiseren.
Een van de aanwezigen vertelde hoe in zijn bedrijf beslissingen tot stand komen. "We hebben een management team van vijf mensen in Peking, waarvan een alle beslissingen neemt," zei hij. "Tegen de tijd dat die beslissing bij ons in Shanghai voorbij komt, dan kunnen we het negeren."
China is een experiment in de chaos theorie en het lijkt nog te werken ook.
Gisteravond met een delegatie van het Nederlandse ministerie van Economische zaken in Shanghai een leuke discussie gehad over China. De bijeenkomst was off-the-record dus verder geen berichten hier, maar hoorde wel een leuke illustratie van de Chinese manier om hun zaken te organiseren.
Een van de aanwezigen vertelde hoe in zijn bedrijf beslissingen tot stand komen. "We hebben een management team van vijf mensen in Peking, waarvan een alle beslissingen neemt," zei hij. "Tegen de tijd dat die beslissing bij ons in Shanghai voorbij komt, dan kunnen we het negeren."
China is een experiment in de chaos theorie en het lijkt nog te werken ook.
Kegelen
Weer een avond van de VPRO-jongens in het hitsige Shenzhen. En wat gaan de braverikken doen: ze gaan kegelen! Mijn god, kegelen, dat is hier in Shanghai al volstrekt verboden om voor te stellen, want slechts weining andere dingen kunnen zo vervelend zijn. Links in de verder fraaie lay-out van de site een fraaie dame. Rechts goudvissen. De goudvissen winnen het van de dames, zoveel mag duidelijk zijn.
Weer een avond van de VPRO-jongens in het hitsige Shenzhen. En wat gaan de braverikken doen: ze gaan kegelen! Mijn god, kegelen, dat is hier in Shanghai al volstrekt verboden om voor te stellen, want slechts weining andere dingen kunnen zo vervelend zijn. Links in de verder fraaie lay-out van de site een fraaie dame. Rechts goudvissen. De goudvissen winnen het van de dames, zoveel mag duidelijk zijn.
Roddel en achterklap
Omdat de echte media toch het echte nieuws niet willen doorgeven, moeten we voor de echte verhalen leunen op roddel en achterklap. Hoor- en wederhoor volgens traditionaal journalistiek gebruik komt daar al helemaal niet aan te pas. We zijn allang blij als we iets horen!
Vanavond hoorde ik uit relatief betrouwbare bron dat zowel de partijsecretaris van Shanghai Chen Liangyu en de burgemeester Han Zheng het kunnen schudden en binnenkort worden vervangen. Dat vertellen althans gezaghebbende bronnen binnen het ambtenarenapparaat. Het zal u natuurlijk allemaal niks kunnen schelen, maar dat staat hier in China gelijk met een kabinetscrisis. Tenslotte is Shanghai qua inwoneraantal net iets groter dan Nederland.
Onduidelijk waarom ze zouden moeten gaan, vooral zouden ze in Peking niks voor elkaar kunnen krijgen. Het grote onroerendgoedschandaal rond Zhou Zhengyi eerder dit jaar zou er niks mee te maken hebben, maar bij geruchten weet je het toch niet zeker.
Nu de vingers gekruist houden en hopen dat de voorspelling echt uitkomt.
Het verklaart in elk geval wel waarom mijn columnist Zhang Jun zo ongehoord fel kon uitpakken tegen de burgemeester. Dat gebeurt normaal gesproken alleen bij aangeschoten wild.
Omdat de echte media toch het echte nieuws niet willen doorgeven, moeten we voor de echte verhalen leunen op roddel en achterklap. Hoor- en wederhoor volgens traditionaal journalistiek gebruik komt daar al helemaal niet aan te pas. We zijn allang blij als we iets horen!
Vanavond hoorde ik uit relatief betrouwbare bron dat zowel de partijsecretaris van Shanghai Chen Liangyu en de burgemeester Han Zheng het kunnen schudden en binnenkort worden vervangen. Dat vertellen althans gezaghebbende bronnen binnen het ambtenarenapparaat. Het zal u natuurlijk allemaal niks kunnen schelen, maar dat staat hier in China gelijk met een kabinetscrisis. Tenslotte is Shanghai qua inwoneraantal net iets groter dan Nederland.
Onduidelijk waarom ze zouden moeten gaan, vooral zouden ze in Peking niks voor elkaar kunnen krijgen. Het grote onroerendgoedschandaal rond Zhou Zhengyi eerder dit jaar zou er niks mee te maken hebben, maar bij geruchten weet je het toch niet zeker.
Nu de vingers gekruist houden en hopen dat de voorspelling echt uitkomt.
Het verklaart in elk geval wel waarom mijn columnist Zhang Jun zo ongehoord fel kon uitpakken tegen de burgemeester. Dat gebeurt normaal gesproken alleen bij aangeschoten wild.
donderdag, oktober 30, 2003
"Zand en beton"
"Wacht maar tot jullie in Shanghai zijn", waarschuwt Candy," daar is alleen maar zand en beton". Citaatje uit 'Zeven weken in China'.
Dat is fout, Candy. Ongelofelijk veel nieuw groen te zien in deze stad van 16 miljoen inwoners, ook op plekken in de stad waar ook de volgende wolkenkrabber had kunnen groeien.
En nog steeds zijn ze niet echt 'uit' geweest. Alleen naar de shopping mall: dat krijg je als je met erge burgertrutjes op stap gaat.
"Wacht maar tot jullie in Shanghai zijn", waarschuwt Candy," daar is alleen maar zand en beton". Citaatje uit 'Zeven weken in China'.
Dat is fout, Candy. Ongelofelijk veel nieuw groen te zien in deze stad van 16 miljoen inwoners, ook op plekken in de stad waar ook de volgende wolkenkrabber had kunnen groeien.
En nog steeds zijn ze niet echt 'uit' geweest. Alleen naar de shopping mall: dat krijg je als je met erge burgertrutjes op stap gaat.
woensdag, oktober 29, 2003
De VPRO te Shenzhen
Nog even een advies voor de heren der VPRO-radio die zich thans in Shenzhen bevinden. Wel naar de hoeren gaan! Dat hoort bij de plaatselijke cultuur en daar valt ook niet aan te ontkomen. Tenminste een bezoek aan de concubine-wijken hoort toch bij een rijke traditie van de westerse verslaggeving over Shenzhen. Kom op, nog twee dagen te gaan: kans genoeg.
Die rolexen en DVD's kun je overal krijgen, maar nergens is de handel in sex zo omvangrijk als in Shenzhen.
Nog even een advies voor de heren der VPRO-radio die zich thans in Shenzhen bevinden. Wel naar de hoeren gaan! Dat hoort bij de plaatselijke cultuur en daar valt ook niet aan te ontkomen. Tenminste een bezoek aan de concubine-wijken hoort toch bij een rijke traditie van de westerse verslaggeving over Shenzhen. Kom op, nog twee dagen te gaan: kans genoeg.
Die rolexen en DVD's kun je overal krijgen, maar nergens is de handel in sex zo omvangrijk als in Shenzhen.
Rijkdom
Het bepalen van de economische ontwikkeling van Shanghai is een moeilijke zaak. Cijfers zijn notoir onbetrouwbaar en lijkt de werkelijkheid niet echt weer te geven. Ik heb zelf een andere maat: zo’n enkele keer loop ik een nieuw vijfsterrenhotel tegen het lijf waarvan ik nog nooit eerder heb gehoord. Hoeveel we d’r in totaal hebben, geen idee.
Vandaag was ik voor een bijeenkomst van de Amerikaanse Kamer van Koophandel in het nieuwe Mariott Hotel aan Nanjing Road. Het gebouw heb ik al lang zien staan, het heeft een hele eigenaardige vorm. Maar het leek nooit af te zijn. Tot vanavond dan, toen we een feestje op de veertigste verdieping hadden.
Hetzelfde systeem als bij het Hyatt in het Jin Mao gebouw, waarbij je van de begane grond omhoog zoeft en dat nog een paar liften in het eigenlijke hotel moet nemen. Ik liep daar meteen in een hinderlaag, want vriend en advocaat Mark Schaub zat daar met een bende Japanse zakenrelaties in een hoekje. Meteen iedereen staan. Handen schudden. Ze waren van het bedrijf Staffservice, die sinds een jaar ook in Shanghai proberen de headhunten. Ze spraken verbazend goed Engels voor Japanners en ze kenden ook nog Chinabiz en begonnen daar meteen discussies over, want ze hadden natuurlijk nog nooit iemand van de website ontmoet.
Dus ging het meteen dynamisch rond. Twee dozijn mensen die ik al kende en nog een twintigtal nieuwe kaartjes. En gezellig kunnen wijsneuzen met al die andere onderdelen van het Shanghaise meubilair. Dat heeft een geslaagde avond en die goeie weerslag was van de broeierige groei in de stad. Ik zal dat de komende vier maanden gaan missen.
Het bepalen van de economische ontwikkeling van Shanghai is een moeilijke zaak. Cijfers zijn notoir onbetrouwbaar en lijkt de werkelijkheid niet echt weer te geven. Ik heb zelf een andere maat: zo’n enkele keer loop ik een nieuw vijfsterrenhotel tegen het lijf waarvan ik nog nooit eerder heb gehoord. Hoeveel we d’r in totaal hebben, geen idee.
Vandaag was ik voor een bijeenkomst van de Amerikaanse Kamer van Koophandel in het nieuwe Mariott Hotel aan Nanjing Road. Het gebouw heb ik al lang zien staan, het heeft een hele eigenaardige vorm. Maar het leek nooit af te zijn. Tot vanavond dan, toen we een feestje op de veertigste verdieping hadden.
Hetzelfde systeem als bij het Hyatt in het Jin Mao gebouw, waarbij je van de begane grond omhoog zoeft en dat nog een paar liften in het eigenlijke hotel moet nemen. Ik liep daar meteen in een hinderlaag, want vriend en advocaat Mark Schaub zat daar met een bende Japanse zakenrelaties in een hoekje. Meteen iedereen staan. Handen schudden. Ze waren van het bedrijf Staffservice, die sinds een jaar ook in Shanghai proberen de headhunten. Ze spraken verbazend goed Engels voor Japanners en ze kenden ook nog Chinabiz en begonnen daar meteen discussies over, want ze hadden natuurlijk nog nooit iemand van de website ontmoet.
Dus ging het meteen dynamisch rond. Twee dozijn mensen die ik al kende en nog een twintigtal nieuwe kaartjes. En gezellig kunnen wijsneuzen met al die andere onderdelen van het Shanghaise meubilair. Dat heeft een geslaagde avond en die goeie weerslag was van de broeierige groei in de stad. Ik zal dat de komende vier maanden gaan missen.
Rijkdom
Het bepalen van de economische ontwikkeling van Shanghai is een moeilijke zaak. Cijfers zijn notoir onbetrouwbaar en lijkt de werkelijkheid niet echt weer te geven. Ik heb zelf een andere maat: zo’n enkele keer loop ik een nieuw vijfsterrenhotel tegen het lijf waarvan ik nog nooit eerder heb gehoord. Hoeveel we d’r in totaal hebben, geen idee.
Vandaag was ik voor een bijeenkomst van de Amerikaanse Kamer van Koophandel in het nieuwe Mariott Hotel aan Nanjing Road. Het gebouw heb ik al lang zien staan, het heeft een hele eigenaardige vorm. Maar het leek nooit af te zijn. Tot vanavond dan, toen we een feestje op de veertigste verdieping hadden.
Hetzelfde systeem als bij het Hyatt in het Jin Mao gebouw, waarbij je van de begane grond omhoog zoeft en dat nog een paar liften in het eigenlijke hotel moet nemen. Ik liep daar meteen in een hinderlaag, want vriend en advocaat Mark Schaub zat daar met een bende Japanse zakenrelaties in een hoekje. Meteen iedereen staan. Handen schudden. Ze waren van het bedrijf Staffservice, die sinds een jaar ook in Shanghai proberen de headhunten. Ze spraken verbazend goed Engels voor Japanners en ze kenden ook nog Chinabiz en begonnen daar meteen discussies over, want ze hadden natuurlijk nog nooit iemand van de website ontmoet.
Dus ging het meteen dynamisch rond. Twee dozijn mensen die ik al kende en nog een twintigtal nieuwe kaartjes. En gezellig kunnen wijsneuzen met al die andere onderdelen van het Shanghaise meubilair. Dat heeft een geslaagde avond en die goeie weerslag was van de broeierige groei in de stad. Ik zal dat de komende vier maanden gaan missen.
Het bepalen van de economische ontwikkeling van Shanghai is een moeilijke zaak. Cijfers zijn notoir onbetrouwbaar en lijkt de werkelijkheid niet echt weer te geven. Ik heb zelf een andere maat: zo’n enkele keer loop ik een nieuw vijfsterrenhotel tegen het lijf waarvan ik nog nooit eerder heb gehoord. Hoeveel we d’r in totaal hebben, geen idee.
Vandaag was ik voor een bijeenkomst van de Amerikaanse Kamer van Koophandel in het nieuwe Mariott Hotel aan Nanjing Road. Het gebouw heb ik al lang zien staan, het heeft een hele eigenaardige vorm. Maar het leek nooit af te zijn. Tot vanavond dan, toen we een feestje op de veertigste verdieping hadden.
Hetzelfde systeem als bij het Hyatt in het Jin Mao gebouw, waarbij je van de begane grond omhoog zoeft en dat nog een paar liften in het eigenlijke hotel moet nemen. Ik liep daar meteen in een hinderlaag, want vriend en advocaat Mark Schaub zat daar met een bende Japanse zakenrelaties in een hoekje. Meteen iedereen staan. Handen schudden. Ze waren van het bedrijf Staffservice, die sinds een jaar ook in Shanghai proberen de headhunten. Ze spraken verbazend goed Engels voor Japanners en ze kenden ook nog Chinabiz en begonnen daar meteen discussies over, want ze hadden natuurlijk nog nooit iemand van de website ontmoet.
Dus ging het meteen dynamisch rond. Twee dozijn mensen die ik al kende en nog een twintigtal nieuwe kaartjes. En gezellig kunnen wijsneuzen met al die andere onderdelen van het Shanghaise meubilair. Dat heeft een geslaagde avond en die goeie weerslag was van de broeierige groei in de stad. Ik zal dat de komende vier maanden gaan missen.
dinsdag, oktober 28, 2003
Tung Ho-Ping in BMW-team
Een aardig nieuwtje in De Telegraaf van vandaag: de Nederlandse Chinees Tung Ho-Ping gaat voor het Wiliams BMW Formule een team rijden. Dat is natuurlijk de manier om hier in Shanghai en China publiciteit voor elkaar te krijgen.
Tung woont al in China en de vraag is – zo weten wij in China – waar komt hij vandaan uit China? Het is de eerste vraag die mensen elkaar hier stellen, want het bericht dat iemand uit China komt verschaft met 1.3 miljard mensen hier niet zo heel veel concrete informatie.
De kans is groot dat hij uit het dorpje Qingtian, net ten westen van de havenstad Wenzhou in de provincie Zhejiang komt, want daar komt de helft van alle Chinezen in Nederland vandaan. Maar de schrijfwijze van zijn naam duidt wellicht op een kantonese connectie. Volgens ‘onze’ Chinese taal zou je het toch eerder over Tong Huping hebben. Laten we eens gaan surfen.
Inderdaad: hij komt van Wenzhou (dat zeggen de mensen uit Qingtian gemakshalve, dan kunnen Nederlanders dat nog op de kaarten terugvinden).
Een aardig nieuwtje in De Telegraaf van vandaag: de Nederlandse Chinees Tung Ho-Ping gaat voor het Wiliams BMW Formule een team rijden. Dat is natuurlijk de manier om hier in Shanghai en China publiciteit voor elkaar te krijgen.
Tung woont al in China en de vraag is – zo weten wij in China – waar komt hij vandaan uit China? Het is de eerste vraag die mensen elkaar hier stellen, want het bericht dat iemand uit China komt verschaft met 1.3 miljard mensen hier niet zo heel veel concrete informatie.
De kans is groot dat hij uit het dorpje Qingtian, net ten westen van de havenstad Wenzhou in de provincie Zhejiang komt, want daar komt de helft van alle Chinezen in Nederland vandaan. Maar de schrijfwijze van zijn naam duidt wellicht op een kantonese connectie. Volgens ‘onze’ Chinese taal zou je het toch eerder over Tong Huping hebben. Laten we eens gaan surfen.
Inderdaad: hij komt van Wenzhou (dat zeggen de mensen uit Qingtian gemakshalve, dan kunnen Nederlanders dat nog op de kaarten terugvinden).
maandag, oktober 27, 2003
Mailinglist voor geinteresseerden
De blog geniet een langzaam toenemend aantal terugkerende lezers. Een goed teken. Zij die echt geinteresseerd zijn kunnen zich ook inschrijven op de Yahoo! mailing list over dit onderwerp. Daar is tot nogtoe weinig gebeurd, maar nu het boek bijna in de boekhandel ligt (met als het goed is ook de url bij de informatie) dan is het tijd de activiteiten wat op te gaan voeren.
Meldt U aan! (zie het baniertje aan de rechterkant)
De blog geniet een langzaam toenemend aantal terugkerende lezers. Een goed teken. Zij die echt geinteresseerd zijn kunnen zich ook inschrijven op de Yahoo! mailing list over dit onderwerp. Daar is tot nogtoe weinig gebeurd, maar nu het boek bijna in de boekhandel ligt (met als het goed is ook de url bij de informatie) dan is het tijd de activiteiten wat op te gaan voeren.
Meldt U aan! (zie het baniertje aan de rechterkant)
Lachen met de internet censor
Vorige week probeerde de internet censor de filters weer even uit en een dagje konden we sites als Google, Hotmail en wat kranten alleen via een omweg bereiken. Dat duurde verder maar een dagje en dat was vooral ergerlijk omdat ik niet heb kunnen bedenken waarom ze in hemelsnaam weer aan het blokkeren zijn geslagen.
Dat kost dan wel een hoop tijd. Speuren op allerlei sites om proberen uit te vinden wat deze actie mag hebben veroorzaakt kost dan toch een heleboel tijd.
Deze week lijkt alles weer in orde te zijn, met uitzondering van de site van de Internationale Herald Tribune. Het lijkt dat de censor gewoon vergeten is de blokkade van deze site op te heffen. En we kunnen niet even bellen, want niemand heeft het telefoonnummer van de censor.
Vorige week probeerde de internet censor de filters weer even uit en een dagje konden we sites als Google, Hotmail en wat kranten alleen via een omweg bereiken. Dat duurde verder maar een dagje en dat was vooral ergerlijk omdat ik niet heb kunnen bedenken waarom ze in hemelsnaam weer aan het blokkeren zijn geslagen.
Dat kost dan wel een hoop tijd. Speuren op allerlei sites om proberen uit te vinden wat deze actie mag hebben veroorzaakt kost dan toch een heleboel tijd.
Deze week lijkt alles weer in orde te zijn, met uitzondering van de site van de Internationale Herald Tribune. Het lijkt dat de censor gewoon vergeten is de blokkade van deze site op te heffen. En we kunnen niet even bellen, want niemand heeft het telefoonnummer van de censor.
zondag, oktober 26, 2003
Hangzhou revisited
Vandaag even met de auto heen en weer naar het naburige Hangzhou gegaan. Ik was plezierig verrast over de grote veranderingen die ik langs het toch al mooie West Lake zag. Fraai opgeknapte parken, lanen, veel mensen die plezier maakten en mooie nieuwe buurten.
Hangzhou was er in het algemeen fors op vooruit gegaan sinds ik daar voor het laatste voor mijn plezier ben geweest. Ongelofelijk veel nieuwe auto's en een grote serie nieuwe hotels of hotels in aanbouw. Het is dezelfde ontwikkelingen (qua omvang wellicht iets minder indrukwekkend) als die in Shanghai een jaar of vijf geleden.
De mensen leken me erg klein vergeleken met de Shanghainezen, en ook wat conventioneler gekleed.
Chaotische verkeerstaferelen dat wel: ook de files waren erg volwassen geworden en het is onvermijdelijk dat de plaatselijke overheid daar iets aan gaat doen. Ook het openbaar vervoer kwam niet meer vooruit, omdat de bussen ook overal tussen de auto's vastzaten. In Hangzhou zijn de wegen verder te smal (denk ik) om extra busbanen aan te leggen, dus zal iets moeten gebeuren met het autoverkeer. Jammer voor al die trotse nieuwe autobezitters.
Op de terugweg over de nieuwe snelweg (als je niet verdwaalt, dan is de afstand in twee uren vanuit Shanghai te doen) zagen we chaotische taferelen. 's Ochtends was dat minder, omdat toen er nog geen vrachtverkeer was. Nu haalden snelle personenwagens ongelofelijke capriolen uit om sneller vooruit te komen. Een paar keren ternauwernood aan aanrijdingen ontkomen. Maar een paar collega-automobilisten vroegen om een snelle en gruwzame dood. Opvallend is dat er geen enkele vorm van politietoezicht op de snelweg is. Wel veel tolpoorten, waar bijvoorbeeld het vrachtverkeer kan worden tegengehouden, maar op de autoweg zelf is het pure anarchie. Morgen weer eens kijken naar het aantal verkeersdoden in China: dat moet snel omhoog gaan.
Vandaag even met de auto heen en weer naar het naburige Hangzhou gegaan. Ik was plezierig verrast over de grote veranderingen die ik langs het toch al mooie West Lake zag. Fraai opgeknapte parken, lanen, veel mensen die plezier maakten en mooie nieuwe buurten.
Hangzhou was er in het algemeen fors op vooruit gegaan sinds ik daar voor het laatste voor mijn plezier ben geweest. Ongelofelijk veel nieuwe auto's en een grote serie nieuwe hotels of hotels in aanbouw. Het is dezelfde ontwikkelingen (qua omvang wellicht iets minder indrukwekkend) als die in Shanghai een jaar of vijf geleden.
De mensen leken me erg klein vergeleken met de Shanghainezen, en ook wat conventioneler gekleed.
Chaotische verkeerstaferelen dat wel: ook de files waren erg volwassen geworden en het is onvermijdelijk dat de plaatselijke overheid daar iets aan gaat doen. Ook het openbaar vervoer kwam niet meer vooruit, omdat de bussen ook overal tussen de auto's vastzaten. In Hangzhou zijn de wegen verder te smal (denk ik) om extra busbanen aan te leggen, dus zal iets moeten gebeuren met het autoverkeer. Jammer voor al die trotse nieuwe autobezitters.
Op de terugweg over de nieuwe snelweg (als je niet verdwaalt, dan is de afstand in twee uren vanuit Shanghai te doen) zagen we chaotische taferelen. 's Ochtends was dat minder, omdat toen er nog geen vrachtverkeer was. Nu haalden snelle personenwagens ongelofelijke capriolen uit om sneller vooruit te komen. Een paar keren ternauwernood aan aanrijdingen ontkomen. Maar een paar collega-automobilisten vroegen om een snelle en gruwzame dood. Opvallend is dat er geen enkele vorm van politietoezicht op de snelweg is. Wel veel tolpoorten, waar bijvoorbeeld het vrachtverkeer kan worden tegengehouden, maar op de autoweg zelf is het pure anarchie. Morgen weer eens kijken naar het aantal verkeersdoden in China: dat moet snel omhoog gaan.
zaterdag, oktober 25, 2003
Sex in de city - VPRO
Laat ik even doorgaan met zeuren. "Hoe kon de Shanghai-variant van Sex and the City in het tot voor kort zo preutse China opeens zo populair worden." schrijven de reizende programmamakers. Dat komt gewoon omdat ze de verhalen die de afgelopen vijftien jaren over de sexuele revolutie in Shanghai niet kennen.
Ik deed dat zelf ook toen ik net in Shanghai was, negen jaar geleden. Het blijft een onderwerp dat de buitenwereld blijft fascineren.
Een citaat van David Lore, destijds eindredacteur bij de Shanghai Daily uit mijn boek: 'Onze krant heeft meer kwaliteit dat wat de meeste buitenlandse journalisten over China weten te schrijven,' voegt Lore daaraan toe. 'Buitenlandse journalisten zien meestal alleen maar de oppervlakte. Die komen naar Shanghai, zien dat ze hier naar de discotheek gaan en schrijven dan weer een standaard "De-Chinezen-gaan-naar-de-discotheek-verhaal". Big deal. Daar zit weinig originaliteit bij.'
Laat ik even doorgaan met zeuren. "Hoe kon de Shanghai-variant van Sex and the City in het tot voor kort zo preutse China opeens zo populair worden." schrijven de reizende programmamakers. Dat komt gewoon omdat ze de verhalen die de afgelopen vijftien jaren over de sexuele revolutie in Shanghai niet kennen.
Ik deed dat zelf ook toen ik net in Shanghai was, negen jaar geleden. Het blijft een onderwerp dat de buitenwereld blijft fascineren.
Een citaat van David Lore, destijds eindredacteur bij de Shanghai Daily uit mijn boek: 'Onze krant heeft meer kwaliteit dat wat de meeste buitenlandse journalisten over China weten te schrijven,' voegt Lore daaraan toe. 'Buitenlandse journalisten zien meestal alleen maar de oppervlakte. Die komen naar Shanghai, zien dat ze hier naar de discotheek gaan en schrijven dan weer een standaard "De-Chinezen-gaan-naar-de-discotheek-verhaal". Big deal. Daar zit weinig originaliteit bij.'
Zeven weken in China
Kijk aan: de VPRO is op reis in China en geheel interactief op internet. Jammer dat ik geen breedbandverbinding meer heb, anders kon ik nog meeluisteren. Het ziet er niet naar uit dat ik de heren nog in Shanghai aantref: tegen die tijd zit ik waarschijnlijk in Nederland om mijn boek te promoten.
Wel raar dat ze bij hun verslag aan radiomaker Wong Yuk-man dat hij enkele jaren geleden bij een aanval zwaar gewond is geraakt. Dat was toch dezelfde man of vergis is me nu, Chris? Zo'n bloedbad fleurt de zaak toch een beetje op.
Week een valt een beetje tegen: ik kan alleen dag vier en vijf vinden. En ze moeten ergens een link naar deze blog hebben, want ik kreeg wel twee gasten van ze doorgestuurd maar kan die verdomde link ook niet vinden. Maandag maar weer, als ik breedband heb.
Ha, toch gevonden.
Kijk aan: de VPRO is op reis in China en geheel interactief op internet. Jammer dat ik geen breedbandverbinding meer heb, anders kon ik nog meeluisteren. Het ziet er niet naar uit dat ik de heren nog in Shanghai aantref: tegen die tijd zit ik waarschijnlijk in Nederland om mijn boek te promoten.
Wel raar dat ze bij hun verslag aan radiomaker Wong Yuk-man dat hij enkele jaren geleden bij een aanval zwaar gewond is geraakt. Dat was toch dezelfde man of vergis is me nu, Chris? Zo'n bloedbad fleurt de zaak toch een beetje op.
Week een valt een beetje tegen: ik kan alleen dag vier en vijf vinden. En ze moeten ergens een link naar deze blog hebben, want ik kreeg wel twee gasten van ze doorgestuurd maar kan die verdomde link ook niet vinden. Maandag maar weer, als ik breedband heb.
Ha, toch gevonden.
Mahjong
Het is weekend en het geluid van drilboren vanochtend is vervangen door het gebonk van de mahjongstenen, waarmee de Chinezen steeds meer en steeds publiekelijker gokken. Officieel is het nog steeds verboden, maar steeds minder mensen trekken zich er iets van aan. Ouderen deden het al heel veel, maar nu het gokken er meer bij komt kijken, gaan ook de jongeren aan de stenen.
Kreeg eerder deze week mooie foto's uit Sichuan van een openlucht mahjong speelplaats met honderden spelende inwoners.
Het is weekend en het geluid van drilboren vanochtend is vervangen door het gebonk van de mahjongstenen, waarmee de Chinezen steeds meer en steeds publiekelijker gokken. Officieel is het nog steeds verboden, maar steeds minder mensen trekken zich er iets van aan. Ouderen deden het al heel veel, maar nu het gokken er meer bij komt kijken, gaan ook de jongeren aan de stenen.
Kreeg eerder deze week mooie foto's uit Sichuan van een openlucht mahjong speelplaats met honderden spelende inwoners.
vrijdag, oktober 24, 2003
TV uitzendingen geblokkeerd
Een interessante variatie op de censuur vanavond. Ik was bij vrienden die voor de derde keer geen tv-beelden konden ontvangen via hun satelliet-ontvanger. Normaal halen ze daar meer dan vijftig zenders mee binnen.
Dat is illegaal op twee niveau's (we maken dingen graag ingewikkeld in China). Allereerst mag het niet van de Chinese overheid, maar die vindt het afdoende om eens per jaar een vrachtwagen vol met in beslag genomen schoteltjes op tv te tonen. In Shanghai gaat het bij de satellietschotels gemakkelijk om enkele honderdduizenden, dus in heel China moet je al aan miljoenen denken.
Maar omdat het illegaal is, kunnen ze ook niet betalen voor de rechten op die uitzendingen. Nu heeft de satelliet de laatste tijd wat settingen veranderd om illegale ontvangers te ontrieven. Ik neem aan dat reguliere ontvangers tevoren bericht krijgen, maar bij mijn echtpaar verdween het signaal gewoon. Dan klaagden ze bij de onderneming die het schoteltje heeft aangelegd, en die kwamen dan heel snel een nieuwe chip brengen. Maar vanavond reageerden ze wat overspannen. Om voortdurend al je klanten af te moeten rennen met nieuwe chips is toch hinderlijk.
Dus geen tv in miljoenen huishoudens in China vanavond.
Een interessante variatie op de censuur vanavond. Ik was bij vrienden die voor de derde keer geen tv-beelden konden ontvangen via hun satelliet-ontvanger. Normaal halen ze daar meer dan vijftig zenders mee binnen.
Dat is illegaal op twee niveau's (we maken dingen graag ingewikkeld in China). Allereerst mag het niet van de Chinese overheid, maar die vindt het afdoende om eens per jaar een vrachtwagen vol met in beslag genomen schoteltjes op tv te tonen. In Shanghai gaat het bij de satellietschotels gemakkelijk om enkele honderdduizenden, dus in heel China moet je al aan miljoenen denken.
Maar omdat het illegaal is, kunnen ze ook niet betalen voor de rechten op die uitzendingen. Nu heeft de satelliet de laatste tijd wat settingen veranderd om illegale ontvangers te ontrieven. Ik neem aan dat reguliere ontvangers tevoren bericht krijgen, maar bij mijn echtpaar verdween het signaal gewoon. Dan klaagden ze bij de onderneming die het schoteltje heeft aangelegd, en die kwamen dan heel snel een nieuwe chip brengen. Maar vanavond reageerden ze wat overspannen. Om voortdurend al je klanten af te moeten rennen met nieuwe chips is toch hinderlijk.
Dus geen tv in miljoenen huishoudens in China vanavond.
donderdag, oktober 23, 2003
CigarJazzWine
Ik moest en zou naar het sociale event van de avond komen, zei collega Crystyl. Dat vond plaats op de vijftigste verdieping van het Bund Center, een onderdeel van het Westin Hotel. Van buiten ziet het er erg lelijk uit, een soort van kroon op een wolkenkrabber, maar van binnen is het overweldigend. In de rondte uitzicht op de stad met prachtige verlichting en verkeer dat in dikke stromen zich door de stad wurmt.
Geen Cigar, maar veel Jazz en Wine. En veel collega’s ook tussen de honderden gasten die zich op dit openingsfeestje lieten verwennen.
We hadden eerst een persbijeenkomst, maar het echte jonge uitgaansvolk liet zich pas later op de avond zien. Het was de sociale gebeurtenis van de dag.
Sprak daar ook mijn eerste Chinese blogger, Shirley Xu, die mij duidelijk maakte dat het bloggen (Google even als je niet weet wat ik bedoel) ook in China aanslaat. Morgen stuurt ze me haar url met ook haar vrienden en vriendinnen.
Meest sensationele blogger van Shanghai is een dame die op zoek gaat naar heren en vervolgens hun sexuele prestaties bespreekt in haar blog. Dat gebeurt – naar ik begrijp gelukkig voor de heren – in de meeste gevallen anoniem. Een uitzondering was een bekende zanger. Volgens mij had ze dat niet echt nodig om haar blog zo populair te maken als-ie is.
Het is het Chinees, dus ga maar vast studeren als je er belangstelling voor hebt
Ik moest en zou naar het sociale event van de avond komen, zei collega Crystyl. Dat vond plaats op de vijftigste verdieping van het Bund Center, een onderdeel van het Westin Hotel. Van buiten ziet het er erg lelijk uit, een soort van kroon op een wolkenkrabber, maar van binnen is het overweldigend. In de rondte uitzicht op de stad met prachtige verlichting en verkeer dat in dikke stromen zich door de stad wurmt.
Geen Cigar, maar veel Jazz en Wine. En veel collega’s ook tussen de honderden gasten die zich op dit openingsfeestje lieten verwennen.
We hadden eerst een persbijeenkomst, maar het echte jonge uitgaansvolk liet zich pas later op de avond zien. Het was de sociale gebeurtenis van de dag.
Sprak daar ook mijn eerste Chinese blogger, Shirley Xu, die mij duidelijk maakte dat het bloggen (Google even als je niet weet wat ik bedoel) ook in China aanslaat. Morgen stuurt ze me haar url met ook haar vrienden en vriendinnen.
Meest sensationele blogger van Shanghai is een dame die op zoek gaat naar heren en vervolgens hun sexuele prestaties bespreekt in haar blog. Dat gebeurt – naar ik begrijp gelukkig voor de heren – in de meeste gevallen anoniem. Een uitzondering was een bekende zanger. Volgens mij had ze dat niet echt nodig om haar blog zo populair te maken als-ie is.
Het is het Chinees, dus ga maar vast studeren als je er belangstelling voor hebt
Reizen
Heel gedoe de aankomende reis, ook omdat die vier maanden gaat duren (zie ook: foreigncorrespondent.blogspot.com). Nieuw paspoort, verblijfsvergunning verlengen, nieuw visum, pak, visitekaartjes, tickets. Tickets nog steeds niet rond, want de luchtvaartmaatschappijen zijn er nog steeds niet uit wat de prijzen betreft, zeggen de reisbureau's.
Jenny van een van die bureau's heeft me al wel ingeschakeld om een stukje voor hun nieuwsbrief te schrijven. Ik natuurlijk ja gezegd, want je wil de relatie met zo'n dame ook goed houden en zo heeft ze een extra belang om haar best te doen.
Hotel geboekt in Alto Palo in California, fiets geregeld, afspraken in Tokio regelen en eigenlijk wil ik er morgen liefst vandoor. Maar nog ruim een week wachten.
Heel gedoe de aankomende reis, ook omdat die vier maanden gaat duren (zie ook: foreigncorrespondent.blogspot.com). Nieuw paspoort, verblijfsvergunning verlengen, nieuw visum, pak, visitekaartjes, tickets. Tickets nog steeds niet rond, want de luchtvaartmaatschappijen zijn er nog steeds niet uit wat de prijzen betreft, zeggen de reisbureau's.
Jenny van een van die bureau's heeft me al wel ingeschakeld om een stukje voor hun nieuwsbrief te schrijven. Ik natuurlijk ja gezegd, want je wil de relatie met zo'n dame ook goed houden en zo heeft ze een extra belang om haar best te doen.
Hotel geboekt in Alto Palo in California, fiets geregeld, afspraken in Tokio regelen en eigenlijk wil ik er morgen liefst vandoor. Maar nog ruim een week wachten.
woensdag, oktober 22, 2003
Chinese dilemma's
Vandaag opnames gemaakt voor een documentaire over zakendoen in Shanghai voor IHT-tv met Charlotte Windl. Was een beetje een dilemma. Zij had van verschillende zakenmensen al gehoord hoe handig onze website Chinabiz voor hen is om wat wegwijs te worden in China. En tijdens een biertje enkele dagen geleden ontdekte ze dat ik daarvan de geestelijke vader was. Maar vanwege de strenge Chinese regels zijn we officieel een buitenlands medium in Hongkong dat liever niet al teveel aandacht trekt.
Dit programma komt wereldwijd in de aanbieden met uitzendingen niet alleen bij het Amerikaanse PBS, maar ook bij het business channel van Shanghai TV. Moest ik het wel doen, moest ik het niet doen: de meningen waren erg verdeeld binnen het bedrijf.
Uiteindelijk toch maar gedaan, en geprobeerd erg zorgvuldig te formuleren. Hoog tijd dat we een alliantie aangaan met een Chinees medium om zo een betere positie te krijgen.
Daar zijn al wat onderhandelingen over gaande. Vandaag had het propagandablaadje China Daily zelfs voor het eerst een artikel uit de Wall Street Journal overgenomen dat over China ging. Dat zijn toch wel aardverschuivingen voor Chinese begrippen.
Vandaag opnames gemaakt voor een documentaire over zakendoen in Shanghai voor IHT-tv met Charlotte Windl. Was een beetje een dilemma. Zij had van verschillende zakenmensen al gehoord hoe handig onze website Chinabiz voor hen is om wat wegwijs te worden in China. En tijdens een biertje enkele dagen geleden ontdekte ze dat ik daarvan de geestelijke vader was. Maar vanwege de strenge Chinese regels zijn we officieel een buitenlands medium in Hongkong dat liever niet al teveel aandacht trekt.
Dit programma komt wereldwijd in de aanbieden met uitzendingen niet alleen bij het Amerikaanse PBS, maar ook bij het business channel van Shanghai TV. Moest ik het wel doen, moest ik het niet doen: de meningen waren erg verdeeld binnen het bedrijf.
Uiteindelijk toch maar gedaan, en geprobeerd erg zorgvuldig te formuleren. Hoog tijd dat we een alliantie aangaan met een Chinees medium om zo een betere positie te krijgen.
Daar zijn al wat onderhandelingen over gaande. Vandaag had het propagandablaadje China Daily zelfs voor het eerst een artikel uit de Wall Street Journal overgenomen dat over China ging. Dat zijn toch wel aardverschuivingen voor Chinese begrippen.
dinsdag, oktober 21, 2003
De nieuwe correspondente
Wereldwijd mag het slecht gaan met de buitenland correspondenten, maar in Shanghai en China komen nog druppelsgewijs nieuwe journalisten binnen. De Volkskrant en Trouw hebben binnenkort wellicht hun correspondenten niet meer in Peking, maar in Shanghai. En gisteravond meldde zich ook Charlotte Windle van de TV-afdeling van de International Herald Tribune uit Rome zich voor een etentje en een drankje.
Charlotte is Ierse, dus dat zat meteen goed. Ierland is mijn eerste liefde, qua landen dan.
Ze was hier al aan de slag met een serie documentaries en ze is – afgezien van een Japans TV-station – de eerste TV-journaliste die hier aan de slag gaat. Shanghai heeft zelfs nog geen technische mogelijkheid om uitzendingen direct door te stralen, dus ze zal voorlopig ook vooral documentaries moeten gaan maken.
Nog even gedubd of ik in een van haar documentaries over zakendoen in China nog zou moeten opduiken als vertegenwoordiger van het niet geheel legale Chinabiz, maar toch maar besloten het te doen. Het is een goeie kans om ons internetproject wat meer aanzien te geven. Ze had zelf al van de zakenmensen waarmee ze had gepraat over Chinabiz gehoord en verschillende van mijn artikelen uitgeprint op haar hotelkamer liggen. ‘t Lijkt dus wel goed te werken.
Wereldwijd mag het slecht gaan met de buitenland correspondenten, maar in Shanghai en China komen nog druppelsgewijs nieuwe journalisten binnen. De Volkskrant en Trouw hebben binnenkort wellicht hun correspondenten niet meer in Peking, maar in Shanghai. En gisteravond meldde zich ook Charlotte Windle van de TV-afdeling van de International Herald Tribune uit Rome zich voor een etentje en een drankje.
Charlotte is Ierse, dus dat zat meteen goed. Ierland is mijn eerste liefde, qua landen dan.
Ze was hier al aan de slag met een serie documentaries en ze is – afgezien van een Japans TV-station – de eerste TV-journaliste die hier aan de slag gaat. Shanghai heeft zelfs nog geen technische mogelijkheid om uitzendingen direct door te stralen, dus ze zal voorlopig ook vooral documentaries moeten gaan maken.
Nog even gedubd of ik in een van haar documentaries over zakendoen in China nog zou moeten opduiken als vertegenwoordiger van het niet geheel legale Chinabiz, maar toch maar besloten het te doen. Het is een goeie kans om ons internetproject wat meer aanzien te geven. Ze had zelf al van de zakenmensen waarmee ze had gepraat over Chinabiz gehoord en verschillende van mijn artikelen uitgeprint op haar hotelkamer liggen. ‘t Lijkt dus wel goed te werken.
zaterdag, oktober 18, 2003
Het meisje op de maan
In China is alles een beetje anders en dus is er volgens de mensen hier geen mannetje op de maan, maar een meisje met de naam Chang Yi. Ook is ze niet alleen: ze heeft haar konijntje meegenomen, toen ze ooit na een dappere vlucht op de maan terecht kwam. Helaas kan ze niet meer terug.
De geplande maanreis van over enkele jaren - na de succesvolle eerste man in de ruimte - is dus eigenlijk ook een reddingsoperatie voor het meisje.
In China is alles een beetje anders en dus is er volgens de mensen hier geen mannetje op de maan, maar een meisje met de naam Chang Yi. Ook is ze niet alleen: ze heeft haar konijntje meegenomen, toen ze ooit na een dappere vlucht op de maan terecht kwam. Helaas kan ze niet meer terug.
De geplande maanreis van over enkele jaren - na de succesvolle eerste man in de ruimte - is dus eigenlijk ook een reddingsoperatie voor het meisje.
vrijdag, oktober 17, 2003
En we gaan een hapje eten
Vandaag met Marije van AD weer en met Babs Verblackt die nu ook voor het dagblad Trouw gaat schrijven. Voor de verandering maar naar een Japanner gegaan. Dat zal ik nog missen, al die lekkere etentjes.
Bijna overreden door een motorfiets, een relatief nieuw verschijnsel in Shangai, omdat ze jaren verboden waren. Maar nu zijn ze er weer, zelfs overal te koop, dus iemand moet het verbod hebben afgeschaft zonder mij iets te vertellen. Zit deze dagen vanwege grote haast meer dan ooit in taxi's en dat schiet maar niet op. Voor het eerst gemerkt dat je een motorfiets nodig hebt om vooruit te komen. De taxi's zitten vast in het oplopend aantal verkeersopstoppingen en als je d'r een lege uit hebt kunnen vissen, dan gaat het nog zo langzaam dat je beter kunt gaan lopen.
Haast!
Vandaag met Marije van AD weer en met Babs Verblackt die nu ook voor het dagblad Trouw gaat schrijven. Voor de verandering maar naar een Japanner gegaan. Dat zal ik nog missen, al die lekkere etentjes.
Bijna overreden door een motorfiets, een relatief nieuw verschijnsel in Shangai, omdat ze jaren verboden waren. Maar nu zijn ze er weer, zelfs overal te koop, dus iemand moet het verbod hebben afgeschaft zonder mij iets te vertellen. Zit deze dagen vanwege grote haast meer dan ooit in taxi's en dat schiet maar niet op. Voor het eerst gemerkt dat je een motorfiets nodig hebt om vooruit te komen. De taxi's zitten vast in het oplopend aantal verkeersopstoppingen en als je d'r een lege uit hebt kunnen vissen, dan gaat het nog zo langzaam dat je beter kunt gaan lopen.
Haast!
donderdag, oktober 16, 2003
Marije op visite
Druk. Fotograaf Co de Kruif is weer terug. Two professors van IMD - de bekende business school in Lausanne - waarmee ik een genoegelijke lunch had. En nu ook nog iets zien te organiseren met Marije Vlaskamp van het AD. Al jaren niet meer gesproken, maar meteen weer leuk om de laatste roddels uit Peking te vernemen, terwijl de minister Peijs een van haar toespraken houdt.
Zij was trouwens de enige Nederlandse journalist in haar gevolg, voor het eerst dat ik een minister van Verkeer en Waterstaat in China zie zonder zelfs een verslaggever van het Nieuwsblad Transport.
Marije heeft grote plannen. Overstap gemaakt van NOS naar RTL. En nu wil ze ook bij mij een Shanghai's kantoor van RTL gaan beginnen. En ze is nog op zoek naar een echt vriendje. Een heel gedoe, omdat ze het liefst een Chinees vriendje wil en die durven niet zo goed.
Druk. Fotograaf Co de Kruif is weer terug. Two professors van IMD - de bekende business school in Lausanne - waarmee ik een genoegelijke lunch had. En nu ook nog iets zien te organiseren met Marije Vlaskamp van het AD. Al jaren niet meer gesproken, maar meteen weer leuk om de laatste roddels uit Peking te vernemen, terwijl de minister Peijs een van haar toespraken houdt.
Zij was trouwens de enige Nederlandse journalist in haar gevolg, voor het eerst dat ik een minister van Verkeer en Waterstaat in China zie zonder zelfs een verslaggever van het Nieuwsblad Transport.
Marije heeft grote plannen. Overstap gemaakt van NOS naar RTL. En nu wil ze ook bij mij een Shanghai's kantoor van RTL gaan beginnen. En ze is nog op zoek naar een echt vriendje. Een heel gedoe, omdat ze het liefst een Chinees vriendje wil en die durven niet zo goed.
woensdag, oktober 15, 2003
Man in de ruimte
Ik was vanavond in de studio van de ARD hier in Shanghai en moest voor mijn collega een list verzinnen. Ze had iets of iemand nodig die zich bedreigd voelde door de lancering vandaag van de eerste Chinese man in de ruimte.
Dat was niet makkelijk. We liepen snel wat landen door, maar vonden geen enkele reden waarom ze zich bedreigd zouden moeten voelen. "Misschien de belastingbetaler," suggereerde ik. "Want het heeft alleen politieke meerwaarde, het is verder een zinloze vertoning."
Op de terugweg sprak ik enkele belastingbetalers, waaronder mijn taxichauffeur en ik moet mijn mening herroepen. De Chinese belastingbetalers hebben het er graag voor over. Patriottisme ten top.
Ik was vanavond in de studio van de ARD hier in Shanghai en moest voor mijn collega een list verzinnen. Ze had iets of iemand nodig die zich bedreigd voelde door de lancering vandaag van de eerste Chinese man in de ruimte.
Dat was niet makkelijk. We liepen snel wat landen door, maar vonden geen enkele reden waarom ze zich bedreigd zouden moeten voelen. "Misschien de belastingbetaler," suggereerde ik. "Want het heeft alleen politieke meerwaarde, het is verder een zinloze vertoning."
Op de terugweg sprak ik enkele belastingbetalers, waaronder mijn taxichauffeur en ik moet mijn mening herroepen. De Chinese belastingbetalers hebben het er graag voor over. Patriottisme ten top.
dinsdag, oktober 14, 2003
Het faxpotje
Was vanavond aanwezig bij een cocktailparty van minister Karla Peijs en moest natuurlijk van de gelegenheid gebruik maken om van de direct betrokken diplomaten hun visie op het verhaal van Anne Meijdam in Trouw te horen. Dat muisje gaat een erg lange staart krijgen.
Ambassadeur De Heer meldde vooral dat hij er erg druk mee was en er niks over kon zeggen omdat het onder de rechter is. Maar zoals dat altijd gaat met dingen die mensen hoog zitten: ze moeten het toch kwijt.
Het zit niet helemaal goed met het verhaal. De hele affaire zou al - na onderzoek door zowel de Rekenkamer als de Rijksrecherche - zijn afgerond, toen het verhaal verscheen. Meer nog, buitenlandse zaken gaat de zaak aan de rechter voorleggen. Zoiets doe je alleen maar als je erg zeker van je zaak bent, waar ook de vervolgpubliciteit is voor de ambassade zeker niet leuk.
Het verhaal zelf heb ik nog steeds niet gezien, alleen de fallout in ander media. Als Anne hier een beoordelingsfout heeft gemaakt, dan is dat niet fijn.
Was vanavond aanwezig bij een cocktailparty van minister Karla Peijs en moest natuurlijk van de gelegenheid gebruik maken om van de direct betrokken diplomaten hun visie op het verhaal van Anne Meijdam in Trouw te horen. Dat muisje gaat een erg lange staart krijgen.
Ambassadeur De Heer meldde vooral dat hij er erg druk mee was en er niks over kon zeggen omdat het onder de rechter is. Maar zoals dat altijd gaat met dingen die mensen hoog zitten: ze moeten het toch kwijt.
Het zit niet helemaal goed met het verhaal. De hele affaire zou al - na onderzoek door zowel de Rekenkamer als de Rijksrecherche - zijn afgerond, toen het verhaal verscheen. Meer nog, buitenlandse zaken gaat de zaak aan de rechter voorleggen. Zoiets doe je alleen maar als je erg zeker van je zaak bent, waar ook de vervolgpubliciteit is voor de ambassade zeker niet leuk.
Het verhaal zelf heb ik nog steeds niet gezien, alleen de fallout in ander media. Als Anne hier een beoordelingsfout heeft gemaakt, dan is dat niet fijn.
Het privekapitaal
Donderdag verschijnt de nieuwe jaarlijkse lijst van top-100 Chinese zakenlieden van de ex-accountant Rupert Hoogewerf. Morgen spreek ik hem en de lijst komt pas op donderdagochtend uit, maar ik kan al een paar leuke trends verraden.
De IT-ondernemers die tijdens de dotcom-crisis onder dreigden te gaan, zijn weer terug in volle glorie. Verder relatief veel ondernemers die in de staalsector zitten: die maken optimaal gebruik van de huidige bouw-gekte.
Opvallend is ook dat de internationale contacten toenemen. Tot vorig jaar hielden de meeste Chinese rijken zich vooral met het binnenland bezig. Ook het aantal dat Engels spreekt neemt, zij het langzaam toe, van drie vorig jaar naar acht nu. Verder heeft zo'n 35 procent de uitnodiging van Jiang Zemin aangenomen en is in de politiek gegaan. Dat is in China meestal een bijbaantje, dus ze kunnen nog geld blijven verdienen.
Later in de week meer.
Donderdag verschijnt de nieuwe jaarlijkse lijst van top-100 Chinese zakenlieden van de ex-accountant Rupert Hoogewerf. Morgen spreek ik hem en de lijst komt pas op donderdagochtend uit, maar ik kan al een paar leuke trends verraden.
De IT-ondernemers die tijdens de dotcom-crisis onder dreigden te gaan, zijn weer terug in volle glorie. Verder relatief veel ondernemers die in de staalsector zitten: die maken optimaal gebruik van de huidige bouw-gekte.
Opvallend is ook dat de internationale contacten toenemen. Tot vorig jaar hielden de meeste Chinese rijken zich vooral met het binnenland bezig. Ook het aantal dat Engels spreekt neemt, zij het langzaam toe, van drie vorig jaar naar acht nu. Verder heeft zo'n 35 procent de uitnodiging van Jiang Zemin aangenomen en is in de politiek gegaan. Dat is in China meestal een bijbaantje, dus ze kunnen nog geld blijven verdienen.
Later in de week meer.
Mensenrechten
EU-vertegenwoordiger, de Italiaanse premier Berlusconi gaat over twee weken de Chinese regering op hoge toon aanspreken op hun mensenrechtenbeleid, zo blijkt uit een document van de Europese ministers van buitenlandse zaken, volgens de Financial Times. En dat terwijl Peking in een soortgelijk document net had uitgelegd dat de verhoudingen nog nooit zo goed waren geweest.
Gaat Europa de Amerikaanse stijl van buitenlandse politiek overnemen? Want de verandering aan Europese kant is het echte nieuws: in China heb ik wat de mensenrechten betreft niet echt een verslechtering kunnen constateren, eerder een voorzichtige verbetering. Als al iets te constateren valt.
Het is een van die discussies waar je in het land zelf weinig van merkt, omdat niemand hier echt voor warm loopt.
Europa verwijt China vooral gebrek aan burgerlijke en politieke rechten. Het lijkt alsof hier Europees commissaris Patten aan zet is in zijn onbedwingbare behoefte om te scoren.
EU-vertegenwoordiger, de Italiaanse premier Berlusconi gaat over twee weken de Chinese regering op hoge toon aanspreken op hun mensenrechtenbeleid, zo blijkt uit een document van de Europese ministers van buitenlandse zaken, volgens de Financial Times. En dat terwijl Peking in een soortgelijk document net had uitgelegd dat de verhoudingen nog nooit zo goed waren geweest.
Gaat Europa de Amerikaanse stijl van buitenlandse politiek overnemen? Want de verandering aan Europese kant is het echte nieuws: in China heb ik wat de mensenrechten betreft niet echt een verslechtering kunnen constateren, eerder een voorzichtige verbetering. Als al iets te constateren valt.
Het is een van die discussies waar je in het land zelf weinig van merkt, omdat niemand hier echt voor warm loopt.
Europa verwijt China vooral gebrek aan burgerlijke en politieke rechten. Het lijkt alsof hier Europees commissaris Patten aan zet is in zijn onbedwingbare behoefte om te scoren.
De minister scoort
Jarenlang is Nederland uit het nieuws gebleven in China vanwege de simpele reden dat d’r geen minister waren. Dan mag het leven gewoon doorgaan, dan mogen bedrijven successen boeken, maar dan horen we daar niet van.
Hoe anders nu de minister van Verkeer en Waterstaat op visite is. Karla Peijs wordt ten onrechte in de China Daily de minister van buitenlandse zaken genoemd, maar een kniesoor die daarop let.
De vluchten tussen China en Nederland voor de KLM worden verdubbeld tot vier per week, van twee nu. Wij vragen ons natuurlijk af – na het verhaal in Trouw – wat dat voor het Nederlandse visumbeleid gaat betekenen. Ik zal dat vanavond bij het eten eens vragen. De KLM heeft nu tweemaal zoveel mensen nodig om heen en weer te vliegen. Ook meer vrachtvluchten en daar is geen visum voor nodig.
Ik hoop dat het in elk geval de prijzen een beetje drukt. Een retourtje Nederland kost nu bijna duizend euro, ongeveer hetzelfde wat ik kwijt ben voor een retourtje VS en een retourtje Nederland vanuit de VS samen.
Jarenlang is Nederland uit het nieuws gebleven in China vanwege de simpele reden dat d’r geen minister waren. Dan mag het leven gewoon doorgaan, dan mogen bedrijven successen boeken, maar dan horen we daar niet van.
Hoe anders nu de minister van Verkeer en Waterstaat op visite is. Karla Peijs wordt ten onrechte in de China Daily de minister van buitenlandse zaken genoemd, maar een kniesoor die daarop let.
De vluchten tussen China en Nederland voor de KLM worden verdubbeld tot vier per week, van twee nu. Wij vragen ons natuurlijk af – na het verhaal in Trouw – wat dat voor het Nederlandse visumbeleid gaat betekenen. Ik zal dat vanavond bij het eten eens vragen. De KLM heeft nu tweemaal zoveel mensen nodig om heen en weer te vliegen. Ook meer vrachtvluchten en daar is geen visum voor nodig.
Ik hoop dat het in elk geval de prijzen een beetje drukt. Een retourtje Nederland kost nu bijna duizend euro, ongeveer hetzelfde wat ik kwijt ben voor een retourtje VS en een retourtje Nederland vanuit de VS samen.
zaterdag, oktober 11, 2003
L1 en Co
Vanmiddag een kort interview met Limburgs radiozender L1 (waarvan ik de link later zal geven, want pas morgen uitgezonden). Mijn boek heet 15 misverstanden over China en de Chinezen, maar je krijgt interessante variaties als een interviewer het boek niet heeft gelezen en zijn eigen misverstanden aan me voorlegt. Ik denk dat ik me d'r wel uit heb gered.
Verder fotograaf Co de Kruijf even hier, die geen opdrachten had, maar wel dacht nog een kleinigheid te kunnen verdienen door mijn foto's bij Hollandse Hoogte neer te leggen. Koop die foto's! :-)
Vanmiddag een kort interview met Limburgs radiozender L1 (waarvan ik de link later zal geven, want pas morgen uitgezonden). Mijn boek heet 15 misverstanden over China en de Chinezen, maar je krijgt interessante variaties als een interviewer het boek niet heeft gelezen en zijn eigen misverstanden aan me voorlegt. Ik denk dat ik me d'r wel uit heb gered.
Verder fotograaf Co de Kruijf even hier, die geen opdrachten had, maar wel dacht nog een kleinigheid te kunnen verdienen door mijn foto's bij Hollandse Hoogte neer te leggen. Koop die foto's! :-)
vrijdag, oktober 10, 2003
Het faxpotje van de ambassade
Een fraai stukje onderzoekswerk van collega Anne Meijdam, nog geschreven voor Trouw, nu werkzaam voor De Telegraaf. Vanwege allerlei registratiegedoe het oorspronkelijke verhaal niet gelezen, maar wel de weergave in NRC-Handelsblad. Dat de diplomatieke diensten in China soms de hand lichten met de wel erg strenge visa-regels, dat wist ik ook wel, maar in Peking lijkt het uit de hand gelopen te zijn.
Officieel moeten bijvoorbeeld alle visa’s in Nederland goedgekeurd zijn, maar als dat om tijdsredenen soms niet kan, dan krijgen “bedrijven van goede naam” wel een snelle behandeling. Maar uit Anne’s verhaal begrijp ik dat ook kaasboerderijen en rondvaartboten verzoeken om zakelijke visa’s gehonoreerd kregen. En omdat Peking per visum ook nog 11 euro scoorde kon daarvan het zwembad van de ambassadeur worden gefinancierd.
Het “faxpotje” heette dat intern omdat aanvragers van een visum een vergoeding moesten betalen voor faxen die nooit verzonden werden.
Mooi werk. Terecht dat die aandacht krijgt naar Mabel en de schietpartij in Amstelveen.
Een fraai stukje onderzoekswerk van collega Anne Meijdam, nog geschreven voor Trouw, nu werkzaam voor De Telegraaf. Vanwege allerlei registratiegedoe het oorspronkelijke verhaal niet gelezen, maar wel de weergave in NRC-Handelsblad. Dat de diplomatieke diensten in China soms de hand lichten met de wel erg strenge visa-regels, dat wist ik ook wel, maar in Peking lijkt het uit de hand gelopen te zijn.
Officieel moeten bijvoorbeeld alle visa’s in Nederland goedgekeurd zijn, maar als dat om tijdsredenen soms niet kan, dan krijgen “bedrijven van goede naam” wel een snelle behandeling. Maar uit Anne’s verhaal begrijp ik dat ook kaasboerderijen en rondvaartboten verzoeken om zakelijke visa’s gehonoreerd kregen. En omdat Peking per visum ook nog 11 euro scoorde kon daarvan het zwembad van de ambassadeur worden gefinancierd.
Het “faxpotje” heette dat intern omdat aanvragers van een visum een vergoeding moesten betalen voor faxen die nooit verzonden werden.
Mooi werk. Terecht dat die aandacht krijgt naar Mabel en de schietpartij in Amstelveen.
donderdag, oktober 09, 2003
Relletje
De nieuwe man van De Telegraaf in China (overgelopen van nota bene Trouw!) zit er wel bovenop. Hij moet zich natuurlijk nog een beetje bewijzen en dat verhaal van de man die zonder werktuigen het hoogste gebouw in Shanghai beklom had hij ook al gemist.
Hoe maak je over mijn boek een relletje. Hij had het verhaal gezien over het jongetje Dou Kou dat volgens een van de collega's van een andere krant al op achtjarige leeftijd een bestseller zou hebben geschreven.
Dat was natuurlijk hartstikke verzonnen door de Chinese media, zoals dat wel vaker gebeurt. Maar hij had met zijn verhaal toch de aandacht getrokken in Nederland. Jammer dat het niet waar was.
Anne Meijdam wilde graag de naam hebben van degene die dit had gedaan. Even over getwijfeld, maar het gaat mij er toch vooral om om een tendens aan te geven. En Anne is slim genoeg met internet om daar zelf achter te kunnen komen.
De nieuwe man van De Telegraaf in China (overgelopen van nota bene Trouw!) zit er wel bovenop. Hij moet zich natuurlijk nog een beetje bewijzen en dat verhaal van de man die zonder werktuigen het hoogste gebouw in Shanghai beklom had hij ook al gemist.
Hoe maak je over mijn boek een relletje. Hij had het verhaal gezien over het jongetje Dou Kou dat volgens een van de collega's van een andere krant al op achtjarige leeftijd een bestseller zou hebben geschreven.
Dat was natuurlijk hartstikke verzonnen door de Chinese media, zoals dat wel vaker gebeurt. Maar hij had met zijn verhaal toch de aandacht getrokken in Nederland. Jammer dat het niet waar was.
Anne Meijdam wilde graag de naam hebben van degene die dit had gedaan. Even over getwijfeld, maar het gaat mij er toch vooral om om een tendens aan te geven. En Anne is slim genoeg met internet om daar zelf achter te kunnen komen.
Frankfurter Buchmesse
Het moet een interessante chaos zijn, de Frankfurter Buchmesse die thans gaande is en waar in een klein hoekje ook mijn boek voor vertalingen te koop zou moeten zijn. Maar het lijkt heel erg de plek waar het gebeurt. Vrijwel alle emails die ik nu van niet-Nederlandse uitgeverijen krijg die belangstelling hebben voor mijn boek komen nu uit Frankfurt. Benieuwd of dat nog wat oplevert: het zou mij wel goed uitkomen.
Mediabelangstelling
Fotograaf Co de Kruijf komt weer naar China. Morgenavond moet hij hier weer arriveren en dat zou tijd worden. Tot halverwege de jaren negentig was hij een van de weinige Nederlandse fotografen die redelijk consistent de ontwikkelingen in China bijhield. Hij was voor andere fotografen de reden om niet naar China te komen, want “Co had het toch al gedaan”.
Maar goed, ook fotografen kunnen trouwen en kinderen krijgen. Maar hij komt weer terug. Benieuwd wat hij van de stad vindt, die hij al bijna zeven jaar niet heeft gezien.
En morgen een interview met Limburgs radiostation L1 dat in het programma Mundial op zonder 12 oktober een themaprogramma heeft over Limburg en China. (Doorklikken op 'Achter het nieuws')
Het moet een interessante chaos zijn, de Frankfurter Buchmesse die thans gaande is en waar in een klein hoekje ook mijn boek voor vertalingen te koop zou moeten zijn. Maar het lijkt heel erg de plek waar het gebeurt. Vrijwel alle emails die ik nu van niet-Nederlandse uitgeverijen krijg die belangstelling hebben voor mijn boek komen nu uit Frankfurt. Benieuwd of dat nog wat oplevert: het zou mij wel goed uitkomen.
Mediabelangstelling
Fotograaf Co de Kruijf komt weer naar China. Morgenavond moet hij hier weer arriveren en dat zou tijd worden. Tot halverwege de jaren negentig was hij een van de weinige Nederlandse fotografen die redelijk consistent de ontwikkelingen in China bijhield. Hij was voor andere fotografen de reden om niet naar China te komen, want “Co had het toch al gedaan”.
Maar goed, ook fotografen kunnen trouwen en kinderen krijgen. Maar hij komt weer terug. Benieuwd wat hij van de stad vindt, die hij al bijna zeven jaar niet heeft gezien.
En morgen een interview met Limburgs radiostation L1 dat in het programma Mundial op zonder 12 oktober een themaprogramma heeft over Limburg en China. (Doorklikken op 'Achter het nieuws')
dinsdag, oktober 07, 2003
De minister komt eten
Zowaar een telefoontje van het Nederlandse consulaat. Weliswaar is het vandaag de laatste dag van de vakantie, maar klaarblijkelijk verveelt iedereen zich thuis zodanig dat de mensen al massaal op kantoor zitten.
In elk geval: ze waren me kwijt. We hebben in Nederland weer een regering en we hebben het lang gemist, maar de ministeriele bezoeken komen weer op gang. Jammer dat ik zelf snel wegga, dan zullen ze zonder mij moeten eten.
Even kijken we er op het programma staat>
Karla Peijs van Verkeer en Waterstaat, zie ik op de website van de Nederlandse ambassade. De havenontwikkeling natuurlijk: tot nog toe heeft Shanghai buitenlandse bedrijven relatief effectief buiten de deur weten te houden bij de aanleg van de nieuwe diepzeehaven.
Kijk: 14 oktober: dan is ook net mijn nieuwe pak klaar. Kan ik meteen gaan oefenen.
Zowaar een telefoontje van het Nederlandse consulaat. Weliswaar is het vandaag de laatste dag van de vakantie, maar klaarblijkelijk verveelt iedereen zich thuis zodanig dat de mensen al massaal op kantoor zitten.
In elk geval: ze waren me kwijt. We hebben in Nederland weer een regering en we hebben het lang gemist, maar de ministeriele bezoeken komen weer op gang. Jammer dat ik zelf snel wegga, dan zullen ze zonder mij moeten eten.
Even kijken we er op het programma staat>
Karla Peijs van Verkeer en Waterstaat, zie ik op de website van de Nederlandse ambassade. De havenontwikkeling natuurlijk: tot nog toe heeft Shanghai buitenlandse bedrijven relatief effectief buiten de deur weten te houden bij de aanleg van de nieuwe diepzeehaven.
Kijk: 14 oktober: dan is ook net mijn nieuwe pak klaar. Kan ik meteen gaan oefenen.
Het pak (2)
(Het eerste deel verscheen gisteren)
Eerst moesten we dus op tocht langs enkele grotere warenhuizen om daar de confectie-afdelingen te bekijken. Moeder Zhang keek steeds zorgelijker. De meeste costuumpjes pasten mij niet en wat mij wel paste bleek uiteindelijk veel duurder te zijn dan bij de Silk King. Uiteindelijk met lood in de schoenen terug en daar kregen we een officiele offerte: 2,500.
Opnieuw felle onderhandelingen in het Shanghainees. Verschillende stoffen met elkaar vergeleken. En of we in plaats van meters ook centimeters stof konden kopen. Ook de vrouw van de Deense minister-president die me van een foto in de ogen keek had dat waarschijnlijk niet gedaan. Opmerkelijk genoeg gaf met personeel geen millimeter prijs, erg tot ongenoegen van de dames.
Uiteindelijk akkoord gegaan en voor de dertiende keer die avond moesten mijn maten genomen worden, alleen hun erg uitvoerig.
Gelukkig was er naast de winkel een goor uitziende eettent waar ze de lekkernij xiaolongbaozi verkochten. Fang Ming moest zeker drie kwartier in de rij staan vanwege de ongelofelijk drukte, maar toen konden we smullen.
Het zijn balletjes gehakt die met een laagje deeg omhuld worden gestoomd. Het lekkerste is het vet dat vrijkomt uit het gehakt en beide dames beten een gaatje in de wand om dan het vet eruit te slurpen.
Ik vind dat ik toch wel iets aan m'n gezondheid moet denken dus laat altijd het vet - tot ergernis van de dames - op mijn bordje lopen, doop het geheel in de azijn of sojasaus en dan is het heerlijk. Jammer dat je er altijd teveel van gaat eten,
(Het eerste deel verscheen gisteren)
Eerst moesten we dus op tocht langs enkele grotere warenhuizen om daar de confectie-afdelingen te bekijken. Moeder Zhang keek steeds zorgelijker. De meeste costuumpjes pasten mij niet en wat mij wel paste bleek uiteindelijk veel duurder te zijn dan bij de Silk King. Uiteindelijk met lood in de schoenen terug en daar kregen we een officiele offerte: 2,500.
Opnieuw felle onderhandelingen in het Shanghainees. Verschillende stoffen met elkaar vergeleken. En of we in plaats van meters ook centimeters stof konden kopen. Ook de vrouw van de Deense minister-president die me van een foto in de ogen keek had dat waarschijnlijk niet gedaan. Opmerkelijk genoeg gaf met personeel geen millimeter prijs, erg tot ongenoegen van de dames.
Uiteindelijk akkoord gegaan en voor de dertiende keer die avond moesten mijn maten genomen worden, alleen hun erg uitvoerig.
Gelukkig was er naast de winkel een goor uitziende eettent waar ze de lekkernij xiaolongbaozi verkochten. Fang Ming moest zeker drie kwartier in de rij staan vanwege de ongelofelijk drukte, maar toen konden we smullen.
Het zijn balletjes gehakt die met een laagje deeg omhuld worden gestoomd. Het lekkerste is het vet dat vrijkomt uit het gehakt en beide dames beten een gaatje in de wand om dan het vet eruit te slurpen.
Ik vind dat ik toch wel iets aan m'n gezondheid moet denken dus laat altijd het vet - tot ergernis van de dames - op mijn bordje lopen, doop het geheel in de azijn of sojasaus en dan is het heerlijk. Jammer dat je er altijd teveel van gaat eten,
maandag, oktober 06, 2003
Het pak (1)
Sinds 1999 had ik geen nieuw pak meer gekocht. Toen kwam de koningin van Nederland voorbij en in een vlaag van buitenissigheid ben ik toen met Renee een stel pakken gaan kopen. Dat ging gepaard met ernstige twijfels aan de kant van Renee, want ik had toch een pak. Een pak is een pak. Was zoiets wel zo'n ongetwijfeld heftige investering waard.
We gingen op onderzoek uit en tot mijn grote verbijstering kwamen we thuis met twee redelijk zittende pakken voor in totaal 700 Renminbi, minder dan honderd euro. Een opheffingsuitverkoop. Renee heeft toen een pak dat we voor 700 Renminbi al hadden gekocht nog terug gebracht. Dat kan hier in China, ook als er met het pak niks mis is.
Sindsdien ligt er een plafond. Telkens als de aankoop van een nieuw pak aan de orde kwam - de oude zijn door het vele werk aan het front tot enigszins sleets geraakt - bleek dat een herhaling van die meesterlijke aankoop in 1999 niet te herhalen. En dus gingen de pakken nog maar een keer naar de stomerij.
Maar met alle aankomende trips was de aanschaf van een nieuw pak toch nodig. Omdat Renee zelf in de VS zit gingen vandaag moeder Zhangzhang en zus Fang Ming mee. Ik had mijn plan al getrokken. Ik wilde naar een kleermaker, de Silk King hier in Shanghai. Niet alleen omdat ook Hillary Clinton daar klant is, maar ook omdat confectie mij steeds minder past. (Hoe zou dat toch komen?)
Van een vriend had ik gehoord dat hij daar een keurig zijden pak (zijden is erg goedkoop hier) voor een 2.000 Renminbi had gekocht. Ik troonde beide dames mee naar de winkel en inderdaad, moeder Zhang kreeg ondanks een uitgebreide voorbereiding van mijn kant een rolberoerte toen ze de prijzen hoorden.
Ongeveer twintig werkeloze personeelsleden bemoeiden zich met de discussie. Maar ik zag ze denken. De Koningin van Thailand deed niet zo moeilijk toen ze hier inkopen kwam doen. (Morgen meer)
Sinds 1999 had ik geen nieuw pak meer gekocht. Toen kwam de koningin van Nederland voorbij en in een vlaag van buitenissigheid ben ik toen met Renee een stel pakken gaan kopen. Dat ging gepaard met ernstige twijfels aan de kant van Renee, want ik had toch een pak. Een pak is een pak. Was zoiets wel zo'n ongetwijfeld heftige investering waard.
We gingen op onderzoek uit en tot mijn grote verbijstering kwamen we thuis met twee redelijk zittende pakken voor in totaal 700 Renminbi, minder dan honderd euro. Een opheffingsuitverkoop. Renee heeft toen een pak dat we voor 700 Renminbi al hadden gekocht nog terug gebracht. Dat kan hier in China, ook als er met het pak niks mis is.
Sindsdien ligt er een plafond. Telkens als de aankoop van een nieuw pak aan de orde kwam - de oude zijn door het vele werk aan het front tot enigszins sleets geraakt - bleek dat een herhaling van die meesterlijke aankoop in 1999 niet te herhalen. En dus gingen de pakken nog maar een keer naar de stomerij.
Maar met alle aankomende trips was de aanschaf van een nieuw pak toch nodig. Omdat Renee zelf in de VS zit gingen vandaag moeder Zhangzhang en zus Fang Ming mee. Ik had mijn plan al getrokken. Ik wilde naar een kleermaker, de Silk King hier in Shanghai. Niet alleen omdat ook Hillary Clinton daar klant is, maar ook omdat confectie mij steeds minder past. (Hoe zou dat toch komen?)
Van een vriend had ik gehoord dat hij daar een keurig zijden pak (zijden is erg goedkoop hier) voor een 2.000 Renminbi had gekocht. Ik troonde beide dames mee naar de winkel en inderdaad, moeder Zhang kreeg ondanks een uitgebreide voorbereiding van mijn kant een rolberoerte toen ze de prijzen hoorden.
Ongeveer twintig werkeloze personeelsleden bemoeiden zich met de discussie. Maar ik zag ze denken. De Koningin van Thailand deed niet zo moeilijk toen ze hier inkopen kwam doen. (Morgen meer)
Boren
De nieuwe buurt komt met gebreken, heb ik al een paar keer verzucht. De lawaaioverlast bijvoorbeeld. Op de derde verdieping heb je om zes uur 's ochtends toch wel last van buurtbewoners die luidruchtig de laatste nieuwtjes uitwisselen. Op mijn vorige achtste verdieping was dat heel wat minder.
En dan het aanhoudende boren. Veel mensen trekken hier in de nieuwe apartementen en al dagenlang begon klokslag zeven uur het geboor. Ik kon ongeveer drie geluidshaarden ontdekken, die meestal afzonderlijk van elkaar boorden, maar soms ook gezellig samen.
Maar niet vanochtend. Ik had de wekker niet gezet, want die hoorde ik toch niet door het geboor. Met een schok werd ik wakker om negen uur. Geen geboor, geen wekker, en zoveel te doen!
De nieuwe buurt komt met gebreken, heb ik al een paar keer verzucht. De lawaaioverlast bijvoorbeeld. Op de derde verdieping heb je om zes uur 's ochtends toch wel last van buurtbewoners die luidruchtig de laatste nieuwtjes uitwisselen. Op mijn vorige achtste verdieping was dat heel wat minder.
En dan het aanhoudende boren. Veel mensen trekken hier in de nieuwe apartementen en al dagenlang begon klokslag zeven uur het geboor. Ik kon ongeveer drie geluidshaarden ontdekken, die meestal afzonderlijk van elkaar boorden, maar soms ook gezellig samen.
Maar niet vanochtend. Ik had de wekker niet gezet, want die hoorde ik toch niet door het geboor. Met een schok werd ik wakker om negen uur. Geen geboor, geen wekker, en zoveel te doen!
zondag, oktober 05, 2003
Koffie
Zo'n twee keer per maand ga ik bij de Second Foodstore, op een van de drukste punten in de Franse wijk, mijn dosis koffie halen. De dames van middelbare leeftijd in deze inmiddels danig opgeknapte staatswinkel kennen mij al jaren en proberen elke keer wat van die impertinente vragen te stellen, ook om indruk te maken op hun collega's.
Waar is je vrouw," vroegen ze gisteren. Ze weten dat Renee in de Verenigde Staten is, maar stellen vaak van dit soort obligate vragen. "Wanneer ga je d'r zelf heen," wilden ze weten. Ik vertelde dat ik volgende maand zou gaan.
"Dan moet je wel voldoende koffie meenemen, hoor," zei een van hen. Dat hoeft niet, verzon ik, want de koffie in de Verenigde Staten is veel goedkoper.
Even dacht ze na. "Je moet met mijn chef praten," zei ze. "Je moet dan veel koffie meenemen als je uit de Verenigde Staten terugkomt."
Zo'n twee keer per maand ga ik bij de Second Foodstore, op een van de drukste punten in de Franse wijk, mijn dosis koffie halen. De dames van middelbare leeftijd in deze inmiddels danig opgeknapte staatswinkel kennen mij al jaren en proberen elke keer wat van die impertinente vragen te stellen, ook om indruk te maken op hun collega's.
Waar is je vrouw," vroegen ze gisteren. Ze weten dat Renee in de Verenigde Staten is, maar stellen vaak van dit soort obligate vragen. "Wanneer ga je d'r zelf heen," wilden ze weten. Ik vertelde dat ik volgende maand zou gaan.
"Dan moet je wel voldoende koffie meenemen, hoor," zei een van hen. Dat hoeft niet, verzon ik, want de koffie in de Verenigde Staten is veel goedkoper.
Even dacht ze na. "Je moet met mijn chef praten," zei ze. "Je moet dan veel koffie meenemen als je uit de Verenigde Staten terugkomt."
zaterdag, oktober 04, 2003
De boektoer
Eindelijk een stroomversnelling, althans zo lijkt het. Het boek komt uit op 2 november en ik zal in de vierde week van november een weekje in Nederland zijn. Dan onderbreek ik even een expeditie van vier maanden in de Verenigde Staten voor een snel retourtje Nederland.
Het programma is in voorbereiding en later meer nieuws.
Eindelijk een stroomversnelling, althans zo lijkt het. Het boek komt uit op 2 november en ik zal in de vierde week van november een weekje in Nederland zijn. Dan onderbreek ik even een expeditie van vier maanden in de Verenigde Staten voor een snel retourtje Nederland.
Het programma is in voorbereiding en later meer nieuws.
donderdag, oktober 02, 2003
Nieuwe buurten
Komen met gebreken. Ik had al ontdekt dat we hier geen politiebureau hebben, het postkantoor geen internationale koerierdiensten verzorgd en geen breedband aanwezig was. Gisteren ontdekte ik ook dat de enige ATM die deze buurt rijk is, van de ICBC - de grootste commerciele bank in China, mijn kaart van de Bank of China niet accepteert. Hij vertelt wel hoeveel er nog op de rekening staat, maar ik kan er niks uit halen.
Dus maar met de bus naar een naburige nieuwbouwwijk met een Thaise hypermarkt, de Lotus. Onafzienbare nieuwe woonwijken, waar de mensen blijkbaar net ingetrokken zijn, zo netjes en schoon ziet het er allemaal uit. Een paar honderdduizend mensen moeten daar toch in die nieuwe wijk wel wonen.
Maar geen spoor van een bank. Blijkbaar een soort van forenzenwijk, waar geen behoefte is aan banken, sowieso de voorzieningen waren nog erg mager voor zoveel mensen.
Vele duizenden mensen verdrongen zich voor de ingang van de Lotus. En zowaar, binnen stond een ATM, een van de weinige faciliteiten die niet werd gebruikt maar mij wel wat geld wilde geven.
Gezien de drukte maar een mandje genomen en geen winkelwagentje: d'r was bijna geen doorkomen aan. Honderden mensen die voor het eerst van hun leven een roltrap nemen en niet weten dat het onverstandig is aan het einde te blijven staan als honderden andere mensen achter je aan komen.
Beetje rare winkel trouwens. De buurt en de buurtbewoners zien er vergeleken met mijn vorige buurt erg pover uit. Maar dat weerhield de Thais er niet van om een dure wijnafdeling en ook een erg dure afdeling met geimporteerd fruit neer te zetten. En veel personeel dat liefst het winkelend publiek in de weg staat.
Komen met gebreken. Ik had al ontdekt dat we hier geen politiebureau hebben, het postkantoor geen internationale koerierdiensten verzorgd en geen breedband aanwezig was. Gisteren ontdekte ik ook dat de enige ATM die deze buurt rijk is, van de ICBC - de grootste commerciele bank in China, mijn kaart van de Bank of China niet accepteert. Hij vertelt wel hoeveel er nog op de rekening staat, maar ik kan er niks uit halen.
Dus maar met de bus naar een naburige nieuwbouwwijk met een Thaise hypermarkt, de Lotus. Onafzienbare nieuwe woonwijken, waar de mensen blijkbaar net ingetrokken zijn, zo netjes en schoon ziet het er allemaal uit. Een paar honderdduizend mensen moeten daar toch in die nieuwe wijk wel wonen.
Maar geen spoor van een bank. Blijkbaar een soort van forenzenwijk, waar geen behoefte is aan banken, sowieso de voorzieningen waren nog erg mager voor zoveel mensen.
Vele duizenden mensen verdrongen zich voor de ingang van de Lotus. En zowaar, binnen stond een ATM, een van de weinige faciliteiten die niet werd gebruikt maar mij wel wat geld wilde geven.
Gezien de drukte maar een mandje genomen en geen winkelwagentje: d'r was bijna geen doorkomen aan. Honderden mensen die voor het eerst van hun leven een roltrap nemen en niet weten dat het onverstandig is aan het einde te blijven staan als honderden andere mensen achter je aan komen.
Beetje rare winkel trouwens. De buurt en de buurtbewoners zien er vergeleken met mijn vorige buurt erg pover uit. Maar dat weerhield de Thais er niet van om een dure wijnafdeling en ook een erg dure afdeling met geimporteerd fruit neer te zetten. En veel personeel dat liefst het winkelend publiek in de weg staat.
woensdag, oktober 01, 2003
National Day
Als ruim een miljard mensen vakantie hebben is dat een goed moment om even thuis te blijven en de kat uit de boom te kijken. Uit het raam komt het bekende geratel van mahjong stenen uit verschillende ramen van mijn buurt. Blijkbaar blijven meer mensen thuis. De afgelopen dagen 's avonds al veel gezang buiten, waarvan ik nog niet heb kunnen achterhalen waar het vandaan komt.
Bovendien heeft Shanghai Telecom besloten de komende dagen mijn internettoegang vrijwel gratis te maken, dus ik kan mijn tijd ook goed achter de computer gebruiken zonder me zorgen te maken om de almaar doortikkende telefoonrekening.
Buiten op straat is het druk en bij de lokale hypermarkt was een podium ingericht waar jongeren uit de buurt hun kunstjes konden laten zien voor een publiek van enthousiaste ouders.
Geen nieuws nog over vuurwerk: dat zou toch ook moeten komen,
Als ruim een miljard mensen vakantie hebben is dat een goed moment om even thuis te blijven en de kat uit de boom te kijken. Uit het raam komt het bekende geratel van mahjong stenen uit verschillende ramen van mijn buurt. Blijkbaar blijven meer mensen thuis. De afgelopen dagen 's avonds al veel gezang buiten, waarvan ik nog niet heb kunnen achterhalen waar het vandaan komt.
Bovendien heeft Shanghai Telecom besloten de komende dagen mijn internettoegang vrijwel gratis te maken, dus ik kan mijn tijd ook goed achter de computer gebruiken zonder me zorgen te maken om de almaar doortikkende telefoonrekening.
Buiten op straat is het druk en bij de lokale hypermarkt was een podium ingericht waar jongeren uit de buurt hun kunstjes konden laten zien voor een publiek van enthousiaste ouders.
Geen nieuws nog over vuurwerk: dat zou toch ook moeten komen,
